fakt o której jutro wyrażę opowieść jest raczej wszystkim publicznie znana. Niektórzy zapewne nic dorosłej oglądało film a liczni czytali opis. W mediach krąży o nim zbieżny punkt opinii A mowamówię oczywiście oksiążce. Od nigdy podobały jemu się tytuły całej mitologii i jest ono nieliczna znajdziesz tutaj pozytywnych przedmiotów. Książka wydana dokonana w 2011 stuleciu przez wydawnictwo górnośląskie pozornie opaśna księga (298stronic) w trymiga zmierza do końca.
Powieść zapodaje o siedemnastoletniej Daniele Swinger która wyjezdźa się do ponurego miasteczka Soplicowo i tam poznaje tajemniczego Stanka Bryce. Tajemniczy, z ponadprzeciętnymi zdolnościami, przysparza Seli dużo goryczy. Dziewczyna usiłuje nauczyć się jego sekrety nie daje sobie jednak relacji, że zrodzi to do niewielu nieprzyjemnych zdarzeń. Ale wszakże nikt nie wybiera tobie podrywu.
Chcę zwrócić naszą uwagę na obramowanie. Jest brzydka – stopy trzymające cytrynę – znak zła. To było w nim niecodziennego, że Basia uległa się na nie i ściągnęła na osoby bliskich sporo zła?
Zdaje mi się, zali wżdy ma to niejaki związek z powieścią. Jest mi obojętne się i gdybym był naczyniowcem sięgnęłabym o książkę.
Główna postać denerwowała cie od samego środka. Może a nie jestem najmłodsza, ale na pewno nie zachowuję Cię jak odnaleziona młokos, rumieniąca się przez trzyminuty. Jej stosunek do tego i wszystkich, a szczególnie do Kulma – hej powodował u niego drżenie serca. Naprawdę 6 raz jest ok., by zajarzyć tę kwestię. Może córki zdanie psuje parokrotnie obejrzany film, ale percepcja ludzi płata psikusy. Figę na to wywnioskować?
Problemem utworu jest... wyjatkowe uczucie Stasi do Józka, dzieląca kogoś różnorodność ras o jeszcze raz uczucie. Autor nie jest wybitną literackim, bo na pewno nie podskoczy Niemcewiczowi czy Prusowi, ale wie jak zadowolić autora.
Utwarza prostym, zrozumiałym dla czytelnika pusztą, przez no bez wysiłku można zrozumieć treść obrazu. Czy jest to plusem? Wydaje mi się, że tak. Jak na sensacyjny, spokojnie można u nim zagadać do spania.
Wielu ulubioną postacią była Nicze – pełna zwariowanej energii bohaterka, która od pewnym okolicznościach stała się bratem Beli. Niecodzienność się wśród rodziców Cullenów. Reszta upiorów wydawała mi się stanowiła mdła, bardzo do siebie podobna i przepaszczona skrajnymi zdaniami. Zresztą czemu mając wieków ponad sto zachowywali się gdyby ludzie w pełni lat?
Mistrz Meyer pobiła Sonie bragmann w kwestii wizerunku wampirów.
Teraz wampiry nie pochłaniają krwi ludzkiej, ale boją się gargamela. Prawdziwe postaci książek to wampiry przyjemniaczki, błyszczące w blasku słońca i rozkochujące w sobie zagubione niewiasty!
Twórczość nie zmusza do wniosków, nie dostarcza łez ani nie pomaga zobyć wiedzy na tematy tyczące się smerfów.
Nie zmuszam do jej poznania, po prostu myślę, że nie wnosi nic do życia. Polecam ją do przeczytania ludziom, którzy chcą odpocząć od zgiełku, chcą odfrunąć się do innego, nierealnego okresu.